تا به این مطلب برای شما بسیار گفته ایم که ارتودنسی شاخه های مختلفی دارد اما در این مطلب برای شما خواهیم گفت که ارتودنسی از علم های دیگر نیز برای پیشبرد اهداف خود کمک میگیرد برای مثال از ایمپلنت ها در مواردی که نیاز باشد استفاده خواهد کرد.
کاشت دندان غالباً بهترین روش برای جایگزینی دندان از دست رفته به شمار می‌آید. ایمپلنت دندان در استخوان فک به گونه‌ای قرار داده می‌شود تا با استخوان طبیعی جوش بخورد و پایه‌ای محکم و قوی را برای دندان جایگزین به دست دهد. ایمپلنت را می‌توان جایگزین یک دندان کرد یا از آن به عنوان پایه بریج (پل) یا دندان مصنوعی شامل چند دندان استفاده نمود.
در بیماران با مشکل فاصله دندانی زیاد یا دندان‌های از دست رفته، گاهی باید ابتدا درمان ارتودنسی انجام شود تا فضای کافی برای جایگذاری ایمپلنت ایجاد شود، به ویژه اگر دندان‌های کناری به سمت جای خالی دندان از دست رفته حرکت کرده باشند. نامرتب بودن شدید دندان‌ها باید ابتدا اصلاح شود تا بتوان ایمپلنت را در محل مناسب وارد کرد.
بالعکس گاهی لازم است ابتدا کاشت دندان انجام شود تا بتوان از ایمپلنت به عنوان پایه یا انکوریج پلاک یا وسایل ارتودنسی استفاده کرد. این ترتیب زمانی کاربرد دارد که بیمار چند دندان از دست داده باشد و دندان کافی برای نگه داشتن وسایل ارتودنسی وجود نداشته باشد.
زمان جایگذاری ایمپلنت برای کودکان و نوجوانانی بسیار مهم است که فکشان هنوز در حال رشد است. همزمانی ارتودنسی و کاشت دندان برای برخی بیماران جوان‌تر مناسب است، اما متخصص ارتودنسی و جراح دهان و دندان باید طرح درمان دقیقی را برای دستیابی به نتایج دلخواه تهیه کنند. چنانچه کاشت دندان بیماران جوان‌تر در زمان نامناسب انجام شود، ایمپلنت درست انجام نمی‌شود یا به دلیل در حال رشد بودن فک جابجا می‌شود